Er wordt een precedent geschapen vlak voor uw ogen, u bent er getuige van of medeplichtig aan.

De lafheid waarmee deze incompetente in de grondwet spugende regering wordt getolereerd is een voorbode wat er in de toekomst met Suriname staat te gebeuren. Tot nu toe hebben alleen Mevrouw Etnel en Angelic del Castilho van DA 91 (recent in Times of Suriname) zich duidelijk geuit en hun afkeur uitgesproken over het feit dat er mogelijk sprake is van samenspanning, bij het mogelijk maken van het vluchten van Bouterse. Zie hier durf, en vooral gevoel voor rechtvaardigheid bij deze dames. Zowel Mevrouw Etnel en del Castilho als voorzitter van DA 91, begrijpen de ernst van de zaak. De rest is laf en muisstil. Vooral de 75 jaar bejaarde VHP club en de andere Viagra partijen.

Voortaan lijkt geen een beleidsverantwoordelijke, beleidsfunctionaris, President, minister, bankdirecteur, directeur van de belastingdienst, rechter of politieman, welke overheidsfunctionaris of in dienst van de overheid functionerende persoon, verantwoordelijk voor zijn of haar gedrag en wordt iedere Surinaamse misdadige bestuurder, de mogelijkheid geboden te vluchten anders is er geen gelijkheid en kan de Surinaamse grondwet de wc-pot in.

Een vonnis waarbij de regering en de magistratuur mogelijk samenspant om de gevonniste toe te staan te vluchten is niets waard.

Om de recente ontwikkelingen te bevatten die de zaak Bouterse omgeven hebben, dient men zich eerst deze kardinale vraag te stellen: indien u, vergezeld door uw echtgenoot of echtgenote, zoon of dochter, zich in een analoge positie als die van Bouterse bevond, zou u dan ook het recht gepermitteerd worden te ontvluchten?

De ontsnapping van Bouterse draagt onmiskenbaar de kenmerken van een orkestreerde alliantie, een manifest van medeplichtigheid en bovenal een onthutsende corruptie die doordesemd is gedurende de gehele hiërarchie, met een mogelijke verwijzing naar Chan als primaire verdachte.

Zo wordt het duidelijk dat men resideert in een potentieel explosieve omgeving. Indien nu reeds de macht dermate misbruikt wordt om ieder die zich aan malversaties schuldig maakt, inclusief Hoefdraad, de malafide personen verbonden aan SLM, Hanen en kippen, en thans ook Bouterse, te laten ontglippen, hoe zal het lot zijn wanneer de gouden tijden van olie- en gasinkomsten zich aandienen? Wie zal er door het gerecht geroepen worden indien diefstal of een andere onrechtmatige daad zich voordoet? Van Trikt dient ogenblikkelijk rehabilitatie te verkrijgen. De casus Adhin wordt weggewuifd als triviaal om enkele beschadigde cameralenzen.

Van Trikt en ook Ashwin Adhin, om een paar beklaagden te noemen, moeten ook eerlijkheidshalve een brief ontvangen thuis van de magistratuur, getekend door de minister van justitie en President Santokhi en de Surinaamse rechters, waarin ze de kans wordt geboden ook te vluchten, lijkt mij. Gelijke monniken gelijke kappen.

De Surinaamse staat ontpopt zich tot een schimdemocratie, met een illusoire minister van Justitie en een spookachtige procureur-generaal, om nog maar te zwijgen van de falende rechtshandhavers en de zich onttrekkende politiefunctionarissen. Spoedig genoeg zou men zich tevens kunnen hullen in nevelige gewaden van vooruitgang en welvaart. Het contourenbeeld is nu wellicht helderder geworden.

De volledige regering van Suriname, Chan en Co, lijkt te hebben afgedaan in de ogen van ware democratische waarden. Zij staat synoniem voor een façade van democratie, en de geest uit 1975 waart nog immer rond.

Het roer krijgt een onvoorziene wending als de regering onder leiding van President Chan Santokhi onder een druk wordt geplaatst die zijn weerga niet kent na de ontsnapping van de voormalige Surinaamse machthebber Desi Bouterse. Hoe zal de regering deze realiteit trachten te camoufleren? Met welke constructies zal men trachten u te misleiden?

Deze episode schokt de fundamenten van de rechtsstaat en hevelt de democratische waardes van Suriname over op een manier die het land nooit eerder heeft moeten ondervinden.

Naarmate het beeld rondom de vermeende ontvluchting van Bouterse duidelijker wordt, escaleert de publieke verontwaardiging over de schijnbare samenzwering en nalatig door hooggeplaatste figuren binnen het Surinaamse regerings- en rechtsapparaat. Aantijgingen van samenspel en flagrante nalatigheid doorkruisen het publieke debat, met de suggestie dat belangrijke instanties, variërend van de inlichtingendiensten tot mogelijk de procureur-generaal en de minister van Justitie, een hand zouden kunnen hebben gehad in het faciliteren van Bouterse’s ontsnappingsroute.

Deze gebeurtenissen wankelen het imago van Suriname als een staat waar recht en wetgeving gerespecteerd worden drastisch. Dit zou de norm voor een democratische inrichting moeten zijn, maar wordt nu door velen beschouwd als een schouwtoneel van rechtvaardigheid, waar de echte principes van een eerlijke rechtsbedeling ver te zoeken zijn.

De onrust veroorzaakt een nationale kreet om intense contemplatie en herstructuring. De Santokhi-regering bevindt zich onder druk om rekenschap te geven en velen stellen dat slechts een onverwijld aftreden recht doet aan de ernst van de omstandigheden. Er wordt opgeroepen tot een vertrouwensmotie, een beproefde maatregel in parlementaire stelsels om politieke rekenschap te eisen.

De situatie dient als een cruciale proefsteen voor de veerkracht van Suriname’s democratische fundamenten. Een consensus heerst dat alle betrokken bestuurlijke entiteiten, inclusief de oppositie, zich moeten schamen voor hun stilzwijgen of vermeende onwetendheid over de activiteiten die tot deze stand van zaken hebben bijgedragen. Men bevraagt de legitimiteit van Suriname’s claim als een functionerende democratie, als dergelijke incidenten ongehinderd voor kunnen vallen, zo lijkt het, buiten het zicht van de verantwoordelijke instellingen.

De eisen om hervorming zijn niet louter een reflectie van publieke ongenoegen, maar ook een oproep tot een meer ingrijpende verandering binnen het politieke en juridische spectrum van het land. De kern van de democratie schuilt in transparantie, verantwoording en publieke dienst, die nu in essentie als holle begrippen lijken te bestaan.

De Republiek Suriname bevindt zich op een kritisch kruispunt: kiest het voor het omarmen van zijn democratische grondbeginselen en het aanspreken op falen en corruptie, of blijft het verwikkeld in een status-quo van ontkenning en uitwijk? Het is een gelegenheid om niet alleen het huidige bestuur ter verantwoording te roepen, maar ook om een fundament te leggen voor een toekomst waarin recht en rechtvaardigheid niet enkel concepten zijn, maar werkelijke pijlers van het dagelijkse bestuur.

Terwijl het volk hoopt op dadendrang vanuit het parlement, blijft het Surinaamse volk in afwachting, verenigd in de hoop dat gerechtigheid en integriteit de plaats innemen die zij verdienen in de kern van hun politieke stelsel. De afloop van deze crisis zal een definitieve uitspraak vormen over de integriteit van Suriname’s democratie en de inzet voor de principes die het vertegenwoordigt.

Het is van cruciaal belang dat u geen genoegen neemt met dit schouwspel van misleiding. Door telkens de ene bedrieger te vervangen door een andere en verbetering te verwachten, vertoont men symptomen van zinsbegoocheling. Gelijke handelingen verwachten anders uit te pakken is een teken van waanzin.

De Republiek Suriname is reeds 48 jaar onderhevig aan schendingen, en terwijl het volk wederom het slachtoffer lijkt te worden, rijst de cruciale vraag: wanneer wordt de collectieve blinddoek afgenomen?

Wat betekent dit voor u en voor uw kinderen, wat betekent dit voor het land en volk, wat betekent dit voor de Surinaamse democratie, wat betekent dit voor het Surinaams rechtssysteem?

Op dit moment voltrekt zich een puinhoop en u bent er getuige van en zeker ook medeplichtig aan door te zwijgen.